ميمه اي ها

• در کتاب جغرافیای مفصل ایران صفحه 297 در مورد میمه آمده است .

" در حوالی کاشان ( فین ) و خصوصاً در منطقه میمه گلاب فراوان تهیه می نمایند که مقدار زیادی از آن به هند و جاوه فرستاده می شود . "

• قدیمی ترین اثر باقی مانده در منطقه میمه که بعنوان یک سند زنده می تواند مورد بررسی و تحقیق قرار گیرد قنات مزدآباد است . " دکتر بهمن بهنیا " نویسنده کتاب قنوات ایران ، عقیده دارد که بخاطر شباهت این قنات با قنات ابوزید آباد کاشان و قنات معروف اردستان احتمالاً این قنات در زمان ساسانیان حفاری گردیده است . ¹
• نویسنده کتاب آثار باستانی اصفهان در مورد منطقه میمه آورده است .

" بر اساس تحقیقات باستانشناسی که در تپه های شمالی شهر میمه انجام گردیده ، و بر اساس سفالهای مکشوفه (ظروف سفالین ) درمنطقه ، توسط استاد مهریار ، قدمت اشیاء مکشوفه به زمان هارون الرشید     می رسد . "

 در کتاب معجم البلدان در مورد میمه آمده است .

• " میمه ولایتی است از نواحی اصفهان ، شامل قراء و قصبات زیادی که ابوعلی حسن میمی         (میمه ای) و ابوالفتوح مسعود بن علی المصعی المسلمین دو نفر از دانشمندان و محققان و محدثان (در سال 574 هـ.ش) که در بغداد کرسی تدریس و مدرسی داشتند منسوب به این محل می باشند".
• سسیل اواردز تاجر و جهانگرد انگلیسی که در سال 1352 از میمه دیدن کرده است در مورد شهر میمه در کتاب قالی های ایران آورده است .

" در حدود 100 دستگاه قالی در میمه ، روستائی واقع در جاده مهمی که کوره راهی از آن جا به جوشقان منشعب می شود موجود است . این قریه منزلی است بر سر راه اصفهان – تهران در فاصله 11 میل از قریه جوشقان " .

• در کتاب فرهنگ جغرافیای ایران ج ( 3 ) آمده است :

میمه ( م ی م ) ( اخ ) قصبه است از توابع شهرستان کاشان با 2300 تن سکنه واقع در 100 هزارگزی اصفهان و 316 هزارگزی تهران سر راه شوسه تهران به اصفهان ، مختصات آن بشرح ذیل است :

طول 51 درجه و 50 دقیقه ، عرض 33 درجه و 26 دقیقه و 30 ثانیه ارتفاع از سطح آزاد دریا 2012 گز

همه ادارات و حدود 30 باب دکان – پمپ بنزین و یک قلعه خرابه از آثار قدیم دارد . در فصل زمستان عده ای از مردم آن برای کارگری به تهران می روند .

• در ناظم الاطباء در مورد میمه آمده است :

نام قریه ای از مضافات اصفهان واقع در بلوک جوشقان ، در تداول عامه ( م ی ) به معنی شراب یا ظرف شراب نیز ابهام دارد . پس میمه استناد از میخانه دارد .

• در لغت نامه مرحوم دهخدا در مورد میمه آمده است .

میمه ( م ی م ) ( اخ ) نام یکی از بخشهای شهرستان کاشان واقع در باختر آن در طول و طرفین راه شوسه تهران به اصفهان ، هوای آن سردسیر و آب آن از قنوات و محصولات عمده آن غلات و لبنیات است . این بخش از دو دهستان به نام دهستان مرکزی میمه و دهستان جوشقالی قالی تشکیل شده و دارای 22 آبادی و حدود 17 هزار سکنه است ودیه های مهم آن عبارتند از وزوان ، ونداده ، آزان ، زیادآباد و خسرو آباد .

علاوه بر کتب که ذکر شد در کتب و آثار جهانگردان ، میسیو گدار ، تاورنیه ، ابن بطوطه ، ماکسیم سیرو ، کتب دانشمندان ومورخان ایرانی ، مطالبی در مورد منطقه میمه آمده است . که در بخشهای مختلف این مجموعه بر اساس موقعیت و موضوعیت مطلب ، آورده شده است .

قابل ذکر است ، بخاطر اینکه تا سال 1336 قریه " میمه " و قریه " جوشقان قالی " تحت عنوان بلوک جوشقان با یک مرکز سیاسی اداری واحد و یک نائب الحکومه اداره می شد . در اکثر کتب تاریخی از میمه یادی نشده و بیشتر نام بلوک جوشقان آمده یا در کنار نام روستای جوشقان ، نام قریه میمه ذکر شده است . برای مثال :

• ابوالحسن عفاری کاشانی در کتاب گلشن مراد آورده است .

1 – دهستان جوشقان از طرف شمال به کاشان از جنوب به مورچه خورت و از مشرق به نظنز و از مغرب به گلپایان محدود است " .¹

• در کتاب خاطرات مسعود میرزا ( ظل السلطان ) نیز آمده است .

" بلوک جوشقان بلوکی است در جلگه وسیعی افتاده ، قصبه ایست که این بلوک به آن مسمی               می شود" .

• همچنین در کتاب مراه البلدان آمده است .

" از کرج تا برج دوازده فرسنگ و از برج تا جوشقان یک منزل و ده فرسنگ و از جوشقان تا اصفهان سی فرسخ است " .

• در کتاب نصف جهان فی تعریف الاصفهان آمده است :

" دهستان جوشقان محلی است در دامنه کوهی واقع شده ، روی به اصفهان و آن کوه سرحد اصفهان و کاشان ممتد و متصل است از طرف شمال به جبال قهرود و این جوشقان چند دیه تابع دارد . از جمله دهات مشهور آن که به جانب اصفهان است " میمه " است که از جوشقان آبادتر و هوای آن سردتر از اصفهان ، اکثر آن زراعت و آب از قنات دارد باغستان که اکثر آن انگور است و ( می ) در آن یافت می شود " .

با اندکی توجه و دقت از مفهوم این چهار پاراگراف نتیجه می گیریم که منظور از جوشقان روستای جوشقان نیست . بلکه دهستان یا بلوک جوشقان بوده که از مغرب به گلپایگان و از جنوب به مورچه خورت محدود و د رکنار جاده ارتباطی ناحیه مرکزی ایران قرار داشته است و میمه مرکز سیاسی اداری و محل حکومت نشین آن بوده و از روستای جوشقان بسیار آبادتر و بزرگتر بوده است .

ارتباط بین میمه و جوشقان قالی که کدام اصل و کدام مهاجر بوده اند .

می توان گفت که افراد هر دو منطقه عضو ، گروه مهاجری بوده اند که عده ای در کوهستانها حل اقامت افکنده اند و عده ای در نواحی پست و جلگه ای ، چه بسا که موقعیت استراتژیکی منطقه میمه نشان              می دهد که این محل اصل واقع شده و مورد لطف سپاهیان و درباریان قرار گرفته است .

علاوه بر آن وجود روستای ونداده که نام آن بر گرفته شده از قسمتی از کتاب اوستا بنام وندیداد است ¹و نیز آثار قبور زردشتیان در شرق شهر میمه و سکه های یافت شده در مسجد جامع و شکل اولیه مسجد جامع که شباهتهای معماری فراوانی به آتشکده های زردشتیان دارد. ²وجود سکه های مکشوفه در نقاط مختلف اطراف شهر میمه ( سکه های یافت شده در مسجد قدیمی میمه و اذان و کاروانسرای اسکندری اذان که همگی در مراکز فرهنگی نگهداری می شوند ) موئد این مسئله است که میمه اصل بوده و نواحی اطراف ( نظیر جوشقان قالی ) فرع بر آن ( از طرفی تاکنون نیز هیچ آثار و مدارک مستدلی در مناطق کوهستانی شرق میمه ( منطقه جوشقان ) که حائز اهمیت تاریخی باشند یافت نشده است ) .³

اصل و کهنه تر ماندن زبان جوشقان و توسعه یافتن و ساده تر شدن زبان میمه نیز دلیل بر قدمت زبان جوشقان نیست . چون مناطق کوهستانی عموماً بخاطر عدم ارتباط با دیگر مناطق و یا ارتباط کمتر ، اصولاً توسعه نیافته تلقی شده و بیشتر شکل اولیه خود را حفظ می کنند . ولی وجود بزرگراه سراسری کشور از شمال به جنوب کما فی السابق منطقه میمه را در حکم گذرگاهی چند سویه⁴ قرار داده و همین نکته در رشد فرهنگی ، سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی افراد منطقه میمه تاثیر بسزائی داشته است و باعث تغییراتی در زبان و فرهنگ مردم منطقه میمه نسبت به جوشقان قالی گردیده است .⁵

1 – رجوع شود به بخش تاریخچه روستای ونداده                    2 – برای اطلاع بیشتر به تاریخچه مسجد میمه رجوع شود .

3- عده ای عقیده دارند وقتی انوشیروان پادشاه ساسانی که از اهالی اردستان بود به سلطنت رسید 80 نفر از دوستان دوران کودکی خود را که از اهالی اردستان ، محل زادگاهش بودند و در دوران کودکی با هم به مکتب می رفتند مورد احترام و اکرام و بزرگواری قرار داده و دستور می دهد برای هر یک از آنها قصری شبیه قصر پادشاهان در ولایت مختلف بسازند و آنها را به حکومت ولایات منسوب می کند . از جمله قصرهائی که بدستور وی ساخته شده می توان قصرهای هرزاوند ، برخوار ، جوشقان و کوشکه* را نام برد . بخاطر نزدیکی بلوک جوشقان به اردستان وی یکی از دوستان خود را به حکومت جوشقان منسوب می کند ( در آنزمان میمه در سیطره حکومتی جوشقان قرارداشته است . )

* معنی لغوی کلمه جوشقان = دو قصر ، دو کاخ

4 – برای اطلاع بیشتر به قسمت راههای باستانی منطقه مراجعه شود .

5 – بعضی عقیده دارند که شهر میمه بخاطر جریان آب چشمه کامو که قبلا تا منطقه دشت میمه جریان داشت در حاشیه رودخانه و مسیر این آب احداث و اولین شغل مردم کشاورزی در دشت میمه از آب چشمه و رودخانه مذکور بوده ، بعدها خوانین در دامنه ارتفاعات شرقی منطقه د رحاشیه رودخانه ، اقدام به احداث باغات و تفریگاههائی نموده که هسته اولیه روستاهای کامو و جوشقان قالی گردیده است . این افراد عقیده دارند که علت سکونت اولیه در دشت میمه و ادامه حیات قوم بنیانگذار ، به احتمال یقین وجود آب چشمه و رودخانه کامو بوده است که در این دشت جریان داشته است .

میمه در کتب تاریخی و آثار گذشتگان

• ابواسحاق ابراهیم بن محمد قمی در کتاب قراء خمسه کاشان آورده است

" قریه میمه همزمان با قراء اردستان و زواره در زمان انوشیروان آباد بوده است . " در میمه مانند شهرهای زواره و اردستان در زمان یاقوت خرابه های عهد ساسانی موجود بوده که تماماً محو گردیده است . در عهد سلجوقیان این محل مانند دو محل اردستان و زواره شهر ثروتمندی گردیده است و ابنیه های مهمی از آن دوره در این محل بنا شده است " .

در حال حاضر اردستان و زواره دارای قدیمی ترین مسجد کوشک مانند می باشند که تبدیل به مسجد چهار ایوانی گردیده و شاید دارای قدیمی ترین سردری باشند که دو منار بر فراز آن ساخته اند . شهر میمه و روستای ونداده مساجدی دارند که با مشخصات مساجد این دو شهر ، بنا شده است . این شباهات و توازن عجیبی که در مقدرات این سه شهر مشاهده می شود منحصر و محدود بتاریخ عمومی این سه شهر است .

در کتاب قراء خمسه کاشان در ادامه آمده است .

" قریه میمه یکی از قراء خمسه کاشان است که در پهنه دشتی وسیع قرار گرفته است . مردمان آنجا سفید چهره و مردانه باشند و اکثراً سنی و حنبلی مذهب و در طاعت درجه تمام دارند اما بیشتر اوقات با هم در محاربه و نزاع باشند و رسم دو هوائی هر گز از آنجا بر نیفتد و همه خوشیهای آن منطقه در هنگام اظهار دو هوائی با ناخوشی آن فتنه ، مقابل نتواند کرد . به حقیقت این ناحیت همچون باغی است از پیوستگی باغستان و دیهمهای  متصل بهم ، در این ناحیت قلعه ا ئی است که آنرا در کنار مسجد بنا نهاده ( گفته اند این مسجد آتشکده بوده که در زمان بهمن ابن اسفندیار در آن آتش خانه ساخته بودند ) .

• ابوعلی محمد بن ابی عبدالله بن الرضا در کتاب البارع در مورد قریه میمه آورده است .
• " در زمان اشکانیان و ساسانیان این منطقه آباد بوده و بعنوان یک قطب کشاورزی و دامداری محسوب می شده است . "

حافظ ابو نعیم در کتاب خود ( ذکر اخبار اصفهان ) از روستای مزدآباد نام می برد که بعد از تصرف شهر اصفهان و قراء تابعه توسط اعراب ¹، " اهل آن پیش نماینده خلیفه رفتند و تظلم نمودند از بسیاری آفات و دواین عجم به استشهاد و دستور " .²

• " در صفحات 67 ، 136 و 247 کتاب تاریخ قم که حدود 996 سال پیش تالیف گردیده از قریه میمه یاد شده که آباد و مردمان آن به شغل کشاورزی و سفالگری مشغول بودند . "

در کتاب الاعلاق النفسیه آمده است .

چون اردشیر ابن بابک در مسیر بازگشت از اصفهان به سمت قم در این قریه نزول کردند راوی می گوید چون مطبخها بهنبر بودند و سفره ها رنگین ، اردشیر از هر کدام تناول کرد و چون " می " آن بنوشید ، دستور دارد در آن آتشکده بنا نهادند و در آن آتش برافروختند و چهل تن از اسیران ( جود ) را بیاوردند و ایشان را مجوس کردند و مجاور این آتشکده گردانیدند و د راین ناحیه سکنا دادند .

• " آبروز هیثم روایت کند از عمر کسری که او گفت این دیه را ویروزین یزد جرد بنا کرده است".
• در کتاب تاریخ اجتماعی کاشان ( مراه القاسان ) آمده است

" کوه کرکس کوهی است که آن طرفش خاک قراء خمسه کاشان است و همه جا در قریتین قالهر و درب جوقا که بیست فرسخ است این طرفش خاک کاشان و آن طرفش خاک قراء خمسه می باشد . قراء خمسه عبارتست از قریه ( میمه ) ، قریه ( زیادآباد ) ، قریه ( ازون ) ، قریه ( وزوان ) و قریه ( ون ) که جزء جمع قصبه جوشقان قالی و در اداره حکومت جوشقان است . "

1 – کشور ایران در زمان خلیفه دوم توسط اعراب تصرف گردید .

2- با توجه به اینکه در این منطقه قناتی بنام قنات مزدآباد قرار دارد احتمالاً ، روستای مزدآباد نام قدیمی شهر میمه بود ه  است پیدا شدن سکه های زمان خلافت عمر در محل مسجد جامع شهر میمه و محل باغات بلقادی نشان می دهد که در زمان خلافت عمر ( خلیفه دوم مسلمین ) این منطقه آباد بوده و در آن داد و ستد و خرید و فروش با پولهای رایج مرسوم یوده است .

• نویسنده کتاب بستان السیاهه در مورد منطقه میمه می نویسد .

" قصبه کوچک میمه که قدری از جاده بکنار افتاده نزدیک رودخانه ایکه معمولاً خشک شده واقع شده ولی چون این رودخانه ، آب منبعی را که در ده کیلومتری آن قرار گرفته می کشد گاهی تجـدید

حیات ویران کننده ای دارد . این وضع آب چاههای قنوات متعددی را نیز تامین می کند که بدین وسیله باغستانهای آن سیراب می شود . در نزدیکی جاده یک مسجد به سبک دوره مغولی و خرابه های یک رباط سلجوقی که متاسفانه با گل بنا شده ، نظر ناظرین کنجکاو را بخود جلب می کند که سکنه روستا در آنجا نشمین گزیده اند . در پیچ و خم کوچه ها و با درهم و برهمی طبقاتی که رویهم قرارگرفته تقریباً غیر ممکن است که در ساختمان اصلی تشخیص و باز شناخته شود . هنگام هجوم بزرگ موریانه ( بین سالهای 1850 تا 1700 ) بنا کاملاً نقب زده شده لذا برای بازدید باقیمانده های جالب بنا باید بسیار با احتیاط بود".

• خانم لامتن انگلیسی : در کتاب خاطرات خود به نقل از اهالی ، در مورد تاریخ بنای اولیه شهر میمه می نویسد :

" در گورهائی که در اطراف مسجد جامع و داخل بعضی از خانه ، بعضی مواقع پیدا می شود آثاری از ظروف سفالین و مجسمه های سفالین به اشکال مختلف بچشم می خورد . مورخین ایرانی عقیده دارند که قبل از ظهور مذهب یکتا پرستی در فلات مرکزی ایران قومی ساکن بودند که اجرام آسمانی و ارواح را می پرستیدند . آنها بر اساس اعتقادات خود برای حفاظت و نگهداری و ادامه بقاء و حیات مردگان ، همراه آنها اشیای گرانبها و ظروف غذا دفن می کردند ".

• در فرهنگ مرحوم دکتر معین که در سال 1342 بچاپ رسیده در صفحه 2080 این فرهنگنامه آمده است " میمه Mey(ay)ma نام یکی از بخشهای شهرستان کاشان ، استان مرکزی است این بخش در قسمت باختری کاشان در طول و طرفین راه شوسه تهران به اصفهان واقع است . این بخش دو دهستان و 22 آبادی و 17 هزار تن سکنه دارد . مرکز آن قصبه میمه در 100 کیلومتری اصفهان و 316 کیلومتری تهران ، سر راه شوسه تهران به اصفهان واقع شده است و 2300 تن سکنه دارد . محصولاتش غلات ، سیب زمینی ، میوه و لبنیات است . صنایع دستی آن قالی و کرباس بافی است . "
• مسعود میرزا پسر ارشد ناصر الدین شاه در خاطرات خود می نویسد .

" صاحب دیوان حضور پدر تاجدارم ، عرض کرد به طهران احضار شدیم . این سفر هم چون دماغ سوختگی کلی داشتیم کمتر بشکار می رفتیم چون از راه قم و کاشان مکرر بطهران رفته بودم میل کردم این سفر ، از راه جوشقان و محلات به طهران بروم . همدم السلطنه را با بچه هایش در اصفهان گذاشته ، فقط جریده از راه جوشقان ( میمه ) به طرف طهران رفتم . بلوک جوشقان بلوکی است در جلگه وسیعی افتاده ، قصبه ایست ( بنام جوشقان ) که این بلوک به آن مسمی می شود .

گفتیم که در اواخر آذر ماه سال 1303 سردار سپه(رضاشاه) در مسیر حرکت خود به اصفهان در میمه به مدت یکشب توقف و بیتوته کرد . . در این سفر جعفر قلی خان سردار بختیاری ، سر لشگر خدایار ، سر لشگر نقدی ، سر لشگر شاه بختی و سر لشگر جان محمد خان علائی ( پسر علاء الدوله قاجار ) رضا خان را همراهی می کردند . رضا خان پس از ورود به میمه با کلیه همراهان و قشونش شب را در میمه بیتوته نمودند و روز بعد به اصفهان رفتند . رضا خان و سردار اسعد بختیاری در ساختمان ( جلو خان ) پذیرایی و شب را به استراحت پرداختند . سایر همراهان و قشون در محل حکومت نشین و منازل خوانین پذ یرایی و شب را به استراحت پرداختند .

صبح روز بعد تمام اهالی میمه ، اکثر خوانین روستاهای تابعه ، همراهان و قشون رضاخان همگی در جلو ساختمان ( جلو خان ) جمع شدند . صبح رضا خان به میان مردم آمد و از اهالی تشکر کرد . ردای خود و چند سکه طلا را به عنوان تشکر و قدردانی به اسدالله خان گرانمایه خان بزرگ اهدا  کرد . دومین سفر رضا خان به میمه در اوایل شهریور 1308 بود . در این سفر آقای میرزا قاسمخان صوراسرافیل استاندار اصفهان به اتفاق فرمانده هنگ ژاندارمری ، شهردار ، رئیس شهربانی ، رئیس دارائی ، شاهزاده اکبر میرزا و مسعود میرزا صارم الدوله سه روز قبل از رسیدن رضا خان به میمه با تعدادی نقاش ، آشپز و سایر خدمه به میمه آمدند و در محل حکومت نشین بلوک جوشقان ( منزل عبدالله صابری ) محلی را برای اقامت رضاخان و همراهانش مشخص و دستور دادند نقاشان تمام ساختمان حکومتی را نقاشی کردند

تمام فضا و محوطه حکومتی و کوچه های مسیر عبور رضا خان را با قالیهای جوشقانی مفروش کردند . نجارها سریعاً برای شاه با چوب دستشوئی موقت ساختند و بر در و دیوار آن فرش آویزان کردند .

تعداد زیادی مبل و صندلی از اصفهان به میمه آوردند و در محوطه حکومتی چیدند ، آشپزها غذاهای گوناگون طبع و خدمه سفره های بسیار زیبا و رنگین چیدند . از شهرهای اصفهان ، قم ، کاشان و یزد تعداد زیادی ژاندارم به میمه آورند و در تمام طول مسیر جاده از دلیجان تا مورچه خورت برای حفاظت شاه  سربازگماردند . از طرف حکومتی میمه افراد عمده مالک و خوانین میمه ، وزوان ، خسرو آباد ، جوشقان ، زیاد آباد ، کامو ، ورکان ، سه ، قراء عربستان ( دهق و علویجه ) و سایر روستاها به میمه دعوت و در محل کافه های کنار جاده اصفهان ، تهران تجمع کردند . ظهر رضا خان و همراهانش به میمه رسیدند . ( در آن زمان سید فرهاد در صحاری میمه با نیروهای دولتی درگیر جنگ و زد و خورد بود ) .

با توجه به اینکه برای شاه و همراهانش در میمه برنامه ریزیهای مفصلی برای پذیرائی و صرف نهار تهیه دیده شده بود . رضا خان جرات نکرد در میمه بیش از چند دقیقه توقف کند ( وی جدود چند دقیقه در محاصره نیروهای ژاندارم برای کشیدن تریاک در یکی از کافه ها توقف و سریعاً به سمت اصفهان براه افتاد ) . ملاحظه می شود که رضا قلدر در اولین سفر خود حدود یک شبانه روز در میمه می ماند ولی در سفر دوم خود بخاطر ترس از سید فرهاد با توجه به اینکه شدیداً مورد حفاظت ژاندارمهای مسلح بود و برنامه ریزیهای مفصلی برای پذیرایی وی و همراهانش در میمه صورت گرفته بود ، حاضر نمی شود بیش از چند دقیقه در محاصره نیروهای ژاندارم در میمه توقف کند .

از خاطرات سپهبد امیر احمدی در مورد سید فرهاد سهی ¹

شاه پس از بازگشت من از سرکوب قیام آذربایجان با دیدن من متغیر شد و گفت از فرهاد دزد چه خبر دارید ؟

گفتم نمی دانم الساعه در کجاست ، ولی از روی گزارشهائی که دیدم در دنبال او هستند . شاه گفت اینطور نیست من سرتیپ توفیقی را اخراج می کنم پدر سرهنگ محمد حسین میرزا را در می آورم

1 – از کتاب خاطرات اولین سپهبد ایران امیر احمدی

باید یادآور شد که شاه هر وقت به من تغیر می کرد احترام مرا محفوظ می داشت و از درشتیهائی

که با دیگران می کرد با من خودداری می نمود و چو سر تیپ توفیقی برادر خانم من بود و محمد حسین میرزا جهانبانی آجودانم بود . به این دو نفر بد می گفت و مرا با اخراج و تنبیه آنان که مورد علاقه ام بودند تهدید می کرد .

به هر حال شاه خیلی متغیر شد و گفت من نمی توانم مشاهده کنم که 8 سا ل است فرهاد دزد مردم را چپاول می کند و امنیه تماشاچی است و به این بهانه مدتی تغیر و تشدد کرد . من دانستم که پاداش خدمت در آذربایجان به اینجا ختم شده است ، فرهاد که بود ؟

سید فرهاد یکی از افراد امنیه بود و در گروهان قم زیر دست سلطان غلامعلی گمرکچی ، پسر کربلائی عباس گمرکچی که بازارچه ای بنام او در تهران است خدمت می کرد . در ماموریتی که به او داده شده  بود . دو سارق را متواری و از مردم اخاذی کرده بود و هنگامی که از او بازخواست کردند . تفنگ و اسب خود را برداشته و فرار کرد و در اطراف کاشان به شرارت مشغول شد . جمعی از بقایای نوکرهای نایب حسین کاشی و رضا جوزدانی دور او را گرفتند و فتنه ای بر پا کردند به شرحی که خواهیم نوشت . من او را دستگیر و به تهران آوردم مدتی زندانی بود تا جمعی را فریفت و در زندان قصر قاجار را شکستند و فرار کردند . مجدداً در حوالی کاشان و قم به شرارت مشغول و پس از زد و خوردهای زیاد کشته شد .

چنانچه گفته شد ، رضا شاه با اینکه من گفتم در تبریز به خدمتگزاری مشغول بودم و اکنون که آمده ام او را دستگیر می کنم . قانع نگردید با من به اداره امنیه آمد و دستورهای موکد به روسای امنیه قم ، کاشان و اصفهان برای دستگیری سید فرهاد دادند . من هم جاسوسانی به آن حدود فرستادم . ولی چون می دانستم که رضا شاه دست بردار فرهاد نیست و از من دنباله بهانه می گردد تصمیم گرفتم که شخصاً به اطراف قم و کاشان بروم . بار دیگر که به خدمت شاه رسیدم ، تجدید مطلع کرد و گفت درباره فرهاد چه کردید ؟ گفتم دستور موکد داده ام و خود نیز به دنبال او می روم شاه با تعجب پرسید خودت می روی ؟ گفتم بله . چون مکرر در محاصره امنیه ها واقع شده و در اثر نبودن فرمانده ورزیده تلفاتی وارده کرده و فرار نموده است . شاه پس از اندکی فکر گفتند . بسیار خوب بروید . من از اطاق خارج شده و  به امنیه آمدم . دستورهای لازم برای کارهای جاری دادم و به طرف کاشان حرکت کردم .

  وقتی در اتومبیل تنها نشسته بودم . کارهای گذشته چون پرده سینما از نظرم عبور می کرد . به فداکاریهای ، جان فشانیها و تلف کردن عمری در کوه و بیابان تاسف خوردم که غروب به کاشان رسیدم . جاسوسهائی که قبلاً فرستاده بودم . مرکز سید فرهاد را نشان دادند . دو راه برای دستگیری او بود . یکی اینکه به او تامین بدهم ، دیگری اینکه بوسیله عده ای که در تعقیبش فرستاده بودم ، محاصره و زنده یا کشته او بدست آید . صبح زود به دامنه سیاه کوه به عنوان شکار رفتم . به قوائی که آنجا بودند دستور محاصره او را دادم و ضمناً بوسیله حسام السلام کاشانی یا ( سید الاسلام ) که با فرهاد رابطه دوستی داشت . پیغام دادم در صورتی که سید تسلیم شود جانش در امان است و در نظر داشتم اگر تسلیم شود فبهاالمراد ، و اگر نپذیرفت محاصره  و دستگیرش کنم . نزدیک غروب سید فرهاد با دو نفر از نوکرهایش که مسلح بودند در دامنه سیاه کوه کویر آمدند و جلو اسب من به زمین افتادند سید لباس خونین دو نفر از همراهانش را نشان داد و گفت چون آنها تمرد کردند و نیامدند . هر دوشان را کشتم . من او را با خود به کاشان آورده و روز بعد در اتومبیل خود گذاشته به تهران آوردم . نزدیک شهر قم اتومبیل برای بنزین گیری پای پمپ بنزین ایستاد ، سید فرهاد پیاده شد و با شخص ناشناسی صحبت کرد . او را صدا زدم سوار شد ، دیدم حالش تغییر کرده و خود را آماده می کند که از اتومبیل پرت شود . لوله ده تیر را پشت گردنش گذاشتم و گفتم اگر خطائی بکنی مغزت را متلاشی می کنم من به تو اطمینان دادم به شرطی که مطیع باشی به تو کمک کنم حالا دوباره فیلت یاد هندوستان کرده است . گفت این مرد نوکر حاکم قم بود و می گفت ترا خواهند کشت راستش می خواستم فرار کنم زیرا همین جا کشته شوم بهتر از این است که در تهران دچار دردسرهائی شوم بعد مرا بکشند .  به او  گفتم چون تامین داده ام کسی ترا نمی کشد ولی اگر تخطی کنی کشته خواهی شد . او را به تهران آوردم شب در امنیه توقیف بود . صبح به دربار رفتم قبل از اینکه گزارش دستگیری فرهاد را بدهم ، شاه با خونسردی گفت : فرهاد را چگونه آوردی ؟ التماس کردی یا قرآن برایش مهر کردی ؟ گفتم برایش قرآن مهر کردم تسلیم شده و به او تامین جانی داده ام . گفت : خیر ، خیر ، باید اعدام شود . الساعه او را تحویل بوذر جمهری بدهید که در لشگر یکم اعدام شود . من دوباره توضیح دادم و گفتم ، اعدام او بی نتیجه است . مخصوصاً که تامین نامه به او داده ام و ممکن است مدتی حبس باشد . وی فردی جسور و شجاع است  و ممکن است در آینده وجودش برای دستگیری سارقین مقید واقع گردد . رضا شاه اصرار داشت که اعدام شود اما پس از توضیحات من ، قانع شد و از ریختن خونش صرف نظر کرد و گفت : به نظمیه تحویلش دهید که در قصر قاجار زندانی باشد . من به امنیه آمدم . سید فرهاد را خواستم و گفتم امر شاه است که تو را به زندان نظمیه ببرند . از اعدامت جلوگیری کردم و کمک هم می کنم در زندان به تو سخت نگذرد ، تا چندی بگذرد و استخلاصیت را تقاضا کنم .