ميمه اي ها

غربت عوالم خودش را دارد. از دلتنگي معمولي شروع مي شود تا  هجوم خاطراتي كه سراسر دل را پر مي كند. اكنون به اين درد گرفتاريم. هر ازچندگاهي به خود سرمي زنيم و از موضع عافيت، افكاري رنگارنگ را از خود بر جا مي گذاريم. شروع کردم این نوشتار را در پرشين بلاگ در تابستان سال 83 و ادامه آن در همین جا.
علی وطن خواه
گرامي باد ياد شهیدان احمد و محمودنیکونام، مصطفی و هوشنگ شبان، اصغر، محمود، رضا،حمید، علیرضا ایراندوست، بیکی حسن، بیکیان،محمدرضازمانی،خادم ،اصغریان ،رامین شهیدی، جعفری،خوبان، حسین،مهدی و محمدرضا اسماعیلی، کاشي پز، بیژن ظهرابی، معینیان، پهلوان،مسافری، متقی، توکل، اسد،رمضانزاده، ابرام، شهیدان هاشمی و هاشمیان،سراجی، محمودی ، واحدی ، نادیان، دستبرد، بیگلری و زاهدی

آيين شب يلدا يا شب چله سابقه طولاني در نزد مردم ايران داشته  است و هرمنطقه از اين آب و خاك  برنامه و رسم هاي  مخصوص به خود براي پاسداشت اين شب از گذشته تا امروز داشته اند.
ايرانيان براي اين آيين احترام خاصي قائل بوده و مراسم خاصي براي اين شب برگزار  مي كنند.

نماينده زرتشتيان ایران می گوید : شب چله به عنوان بزرگترين شب سال در نزد زرتشتيان از يك طرف به علت اينكه از فرداي آن- روشنايي   روز چند ثانيه افزوده مي شود و ازطرف ديگر به دليل طولاني ترين  شب سال - مورد احترام  مي باشد.
كوروش نيكنام  افزود: پيروان ميتراييسم در گذشته شب چله را همزمان با تولد مهر  مي دانستند كه بسيار مورد احترام و تجليل آنان بوده است.                                                                                وي تصريح كرد: در آيين هاي  مربوط به شب چله در گذشته از ميوه هايي  كه داراي مغز قرمز رنك بوده بويژه هندوانه - انار و سنجد استفاده  مي كردند.
وي استفاده از ميوه هاي  قرمز رنك را ناشي از احترام به رنك آسمان درهنگام طلوع و غروب خورشيد به عنوان نماد   روشنايي   ذكر كرد و افزود: درايران باستان خورشيد به عنوان نماد  ميتراييسم   مورد احترام بود  و رنك ارغواني آسمان به هنگام طلوع و غروب نيز براي پيروان اين آيين داراي ارزش و احترام خاصي بود.
نيكنام تصريح كرد: خورشيد از منظر ايرانيان باستان مظهر نورانيت و روشنايي بود و رويدادي زماني و مكاني كه از خورشيد نشات مي گرفت همواره از جايگاه ويژه ايي برخوردار بوده است .
وي گفت : نياكان و پيشينيان زرتشتيان در همه حال به دنبال روشنايي بودند و هر آييني كه پاسداشت و نكوداشت نور بود در نزد آنان احترام ومنزلت داشت .
نيكنام  سفره  ويژه زرتشتيان در شب چله را داراي هفت نماد امشاسپندان ( نمادهاي قابل احترام زرتشتيان ) برشمرد و افزود:   جام آب  بر سر سفره نماد   خورداد امشاسپند   (مينوي آب و آباداني و پيشرفت جهان بسوي بالندگي - رسايي و خوشبختي مردمان جهان ) است .   وي گذاشتن سبزه بر سر سفره شب چله را نماد   امرداد امشاسپند   (مينوي آباداني و افزايش درخت و بهره وري كشاورزي و دامداري )-  سفره  شب چله نماد سپندازمذ امشاسپند (مينوي هر پاك و دوستي ) -   چراغ نور   نمادارديبهشت امشاسپند   مينوي روشنايي - راستي و درستي ) از ديگر اجزاي تشكيل دهنده  سفره شب چله خواند .  وي افزود: گذاشتن فلزي همانند كاسه - نماد شهريورگان امشاسپند   ( مينوي سروري و فرمانروايي بر تن - جان - روان - دادو دادگستري )-تخم مرغ به عنوان نماد بهمن امشاپسند (مينوي نيك انديشي و پيشبرد دانش -خرد- فرهنگ وشادي و خرمي تن )مي باشد.                          به گفته وي زرتشتيان در شب چله با گردهم آمدن به شاهنامه خواني وخواندن اشعار شاعران و شب نشيني  مي پردازند .

 

+  نوشته شده در  ۱۳۸۵/۰۹/۲۸ساعت   توسط علی وطن خواه   |