ميمه اي ها

غربت عوالم خودش را دارد. از دلتنگي معمولي شروع مي شود تا  هجوم خاطراتي كه سراسر دل را پر مي كند. اكنون به اين درد گرفتاريم. هر ازچندگاهي به خود سرمي زنيم و از موضع عافيت، افكاري رنگارنگ را از خود بر جا مي گذاريم. شروع کردم این نوشتار را در پرشين بلاگ در تابستان سال 83 و ادامه آن در همین جا.
علی وطن خواه
گرامي باد ياد شهیدان احمد و محمودنیکونام، مصطفی و هوشنگ شبان، اصغر، محمود، رضا،حمید، علیرضا ایراندوست، بیکی حسن، بیکیان،محمدرضازمانی،خادم ،اصغریان ،رامین شهیدی، جعفری،خوبان، حسین،مهدی و محمدرضا اسماعیلی، کاشي پز، بیژن ظهرابی، معینیان، پهلوان،مسافری، متقی، توکل، اسد،رمضانزاده، ابرام، شهیدان هاشمی و هاشمیان،سراجی، محمودی ، واحدی ، نادیان، دستبرد، بیگلری و زاهدی
شوراهاي اسلامي  بعنوان يك نهاد اجتماعي محلي، داراي  وظايفی مانند مجلس اما درمقیاس محدودتری همچون  شهر، شهرستان، بخش و روستا هستند.
متاسفانه هم اکنون شوراها  سياسي ‌شده  و كاركردهاي اساسي‌  خود را درباره  توسعه جامعه فراموش ‌كرده اند.
با نگاهي منصفانه به عملكرد شوراها به نتيجه‌اي مثبت نمی رسیم و اگر منفي گرا باشیم می توانیم  بگوييم كه شوراها حتي دردهايي را هم بر دردهاي مردم افزودند.  وظايف شوراها (كه به نحواحسن انجام نشدند) مشتمل بر اين موارد است:
۱- تدوين و نظارت بر اجراي طرح استراتژيك توسعه شهر

۲-  توجه به كيفيت زندگي مردم

۳-  اصلاح ساختارهاي مديريت شهري (البته منظور فقط شهرداري نيست) 

۴- شناسايي نقاط قوت رشد و توسعه شهر

۵-  توجه به نظرات، پيشنهادات، انتقادات و ايده‌هاي مردم 

البته متأسفانه برخی نامزدها و اعضاي شوراهاي شهرها،  از  مديريت برخوردار نيستند و اكثراً برمبناي وجهه سياسي و شهرت انتخاب مي‌شوند كه حل اين مشكل، نيازمند رشد فرهنگي مردم و اهتمام سياست‌گذاران كلان كشور است.

 

+  نوشته شده در  ۱۳۸۵/۰۹/۱۷ساعت   توسط علی وطن خواه   |