به تازگی مطالبی درباره سیدفرهاد-تعزیه میمه -قالی میمه وسیمای تاریخی میمه در وبلاگهای وطن خواه (همین وبلاگ) - نتیجه صدرالاسلام و سیمای میمه منتشر می شود.
گفتنی است وبلاگ جدید سیمای میمه به جای اخبار میمه منتشر می شود ودارای امکانات ویژه از جمله صوت و تصویر و کیفیت بالای گرافیک و طراحی زیبا ست. به این ویژگی ها سرعت بالای دانلود مطالب راهم اضافه کنید.
باتشکر از دوست فرزانه و محقق جناب اقای محمدتقی معینیان که مطالب مربوطه برای اینجاب فرستادند.
ضمنا دوستان عزیزی که می خواهند از این مطالب استفاده کنند به یادداشته باشند نام نویسنده (اقای معینیان ) و نام وبلاگ را حتما ذکر کنند.
میمه در کتب تاریخی و آثار گذشتگان
-
ابواسحاق ابراهیم بن محمد قمی در کتاب قراء خمسه کاشان آورده است
" قریه میمه همزمان با قراء اردستان و زواره در زمان انوشیروان آباد بوده است . " در میمه مانند شهرهای زواره و اردستان در زمان یاقوت خرابه های عهد ساسانی موجود بوده که تماماً محو گردیده است . در عهد سلجوقیان این محل مانند دو محل اردستان و زواره شهر ثروتمندی گردیده است و ابنیه های مهمی از آن دوره در این محل بنا شده است " .
در حال حاضر اردستان و زواره دارای قدیمی ترین مسجد کوشک مانند می باشند که تبدیل به مسجد چهار ایوانی گردیده و شاید دارای قدیمی ترین سردری باشند که دو منار بر فراز آن ساخته اند . شهر میمه و روستای ونداده مساجدی دارند که با مشخصات مساجد این دو شهر ، بنا شده است . این شباهات و توازن عجیبی که در مقدرات این سه شهر مشاهده می شود منحصر و محدود بتاریخ عمومی این سه شهر است .
در کتاب قراء خمسه کاشان در ادامه آمده است .
" قریه میمه یکی از قراء خمسه کاشان است که در پهنه دشتی وسیع قرار گرفته است . مردمان آنجا سفید چهره و مردانه باشند و اکثراً سنی و حنبلی مذهب و در طاعت درجه تمام دارند اما بیشتر اوقات با هم در محاربه و نزاع باشند و رسم دو هوائی هر گز از آنجا بر نیفتد و همه خوشیهای آن منطقه در هنگام اظهار دو هوائی با ناخوشی آن فتنه ، مقابل نتواند کرد . به حقیقت این ناحیت همچون باغی است از پیوستگی باغستان و دیهمهای متصل بهم ، در این ناحیت قلعه ا ئی است که آنرا در کنار مسجد بنا نهاده ( گفته اند این مسجد آتشکده بوده که در زمان بهمن ابن اسفندیار در آن آتش خانه ساخته بودند ) .
-
ابوعلی محمد بن ابی عبدالله بن الرضا در کتاب البارع در مورد قریه میمه آورده است .
-
" در زمان اشکانیان و ساسانیان این منطقه آباد بوده و بعنوان یک قطب کشاورزی و دامداری محسوب می شده است . "
حافظ ابو نعیم در کتاب خود ( ذکر اخبار اصفهان ) از روستای مزدآباد نام می برد که بعد از تصرف شهر اصفهان و قراء تابعه توسط اعراب 1، " اهل آن پیش نماینده خلیفه رفتند و تظلم نمودند از بسیاری آفات و دواین عجم به استشهاد و دستور " .2
-
" در صفحات 67 ، 136 و 247 کتاب تاریخ قم که حدود 996 سال پیش تالیف گردیده از قریه میمه یاد شده که آباد و مردمان آن به شغل کشاورزی و سفالگری مشغول بودند . "
در کتاب الاعلاق النفسیه آمده است .
چون اردشیر ابن بابک در مسیر بازگشت از اصفهان به سمت قم در این قریه نزول کردند راوی می گوید چون مطبخها بهنبر بودند و سفره ها رنگین ، اردشیر از هر کدام تناول کرد و چون " می " آن بنوشید ، دستور دارد در آن آتشکده بنا نهادند و در آن آتش برافروختند و چهل تن از اسیران ( جود ) را بیاوردند و ایشان را مجوس کردند و مجاور این آتشکده گردانیدند و د راین ناحیه سکنا دادند .
-
" آبروز هیثم روایت کند از عمر کسری که او گفت این دیه را ویروزین یزد جرد بنا کرده است".
-
در کتاب تاریخ اجتماعی کاشان ( مراه القاسان ) آمده است
" کوه کرکس کوهی است که آن طرفش خاک قراء خمسه کاشان است و همه جا در قریتین قالهر و درب جوقا که بیست فرسخ است این طرفش خاک کاشان و آن طرفش خاک قراء خمسه می باشد . قراء خمسه عبارتست از قریه ( میمه ) ، قریه ( زیادآباد ) ، قریه ( ازون ) ، قریه ( وزوان ) و قریه ( ون ) که جزء جمع قصبه جوشقان قالی و در اداره حکومت جوشقان است . "
2- با توجه به اینکه در این منطقه قناتی بنام قنات مزدآباد قرار دارد احتمالاً ، روستای مزدآباد نام قدیمی شهر میمه بود ه است پیدا شدن سکه های زمان خلافت عمر در محل مسجد جامع شهر میمه و محل باغات بلقادی نشان می دهد که در زمان خلافت عمر ( خلیفه دوم مسلمین ) این منطقه آباد بوده و در آن داد و ستد و خرید و فروش با پولهای رایج مرسوم یوده است .
-
نویسنده کتاب بستان السیاهه در مورد منطقه میمه می نویسد .
" قصبه کوچک میمه که قدری از جاده بکنار افتاده نزدیک رودخانه ایکه معمولاً خشک شده واقع شده ولی چون این رودخانه ، آب منبعی را که در ده کیلومتری آن قرار گرفته می کشد گاهی تجـدید
حیات ویران کننده ای دارد . این وضع آب چاههای قنوات متعددی را نیز تامین می کند که بدین وسیله باغستانهای آن سیراب می شود . در نزدیکی جاده یک مسجد به سبک دوره مغولی و خرابه های یک رباط سلجوقی که متاسفانه با گل بنا شده ، نظر ناظرین کنجکاو را بخود جلب می کند که سکنه روستا در آنجا نشمین گزیده اند . در پیچ و خم کوچه ها و با درهم و برهمی طبقاتی که رویهم قرارگرفته تقریباً غیر ممکن است که در ساختمان اصلی تشخیص و باز شناخته شود . هنگام هجوم بزرگ موریانه ( بین سالهای 1850 تا 1700 ) بنا کاملاً نقب زده شده لذا برای بازدید باقیمانده های جالب بنا باید بسیار با احتیاط بود".
-
خانم لامتن انگلیسی : در کتاب خاطرات خود به نقل از اهالی ، در مورد تاریخ بنای اولیه شهر میمه می نویسد :
" در گورهائی که در اطراف مسجد جامع و داخل بعضی از خانه ، بعضی مواقع پیدا می شود آثاری از ظروف سفالین و مجسمه های سفالین به اشکال مختلف بچشم می خورد . مورخین ایرانی عقیده دارند که قبل از ظهور مذهب یکتا پرستی در فلات مرکزی ایران قومی ساکن بودند که اجرام آسمانی و ارواح را می پرستیدند . آنها بر اساس اعتقادات خود برای حفاظت و نگهداری و ادامه بقاء و حیات مردگان ، همراه آنها اشیای گرانبها و ظروف غذا دفن می کردند ".
-
در فرهنگ مرحوم دکتر معین که در سال 1342 بچاپ رسیده در صفحه 2080 این فرهنگنامه آمده است " میمه Mey(ay)ma نام یکی از بخشهای شهرستان کاشان ، استان مرکزی است این بخش در قسمت باختری کاشان در طول و طرفین راه شوسه تهران به اصفهان واقع است . این بخش دو دهستان و 22 آبادی و 17 هزار تن سکنه دارد . مرکز آن قصبه میمه در 100 کیلومتری اصفهان و 316 کیلومتری تهران ، سر راه شوسه تهران به اصفهان واقع شده است و 2300 تن سکنه دارد . محصولاتش غلات ، سیب زمینی ، میوه و لبنیات است . صنایع دستی آن قالی و کرباس بافی است . "
-
مسعود میرزا پسر ارشد ناصر الدین شاه در خاطرات خود می نویسد .
" صاحب دیوان حضور پدر تاجدارم ، عرض کرد به طهران احضار شدیم . این سفر هم چون دماغ سوختگی کلی داشتیم کمتر بشکار می رفتیم چون از راه قم و کاشان مکرر بطهران رفته بودم میل کردم این سفر ، از راه جوشقان و محلات به طهران بروم . همدم السلطنه را با بچه هایش در اصفهان گذاشته ، فقط جریده از راه جوشقان ( میمه ) به طرف طهران رفتم . بلوک جوشقان بلوکی است در جلگه وسیعی افتاده ، قصبه ایست ( بنام جوشقان ) که این بلوک به آن مسمی می شود .
ادامه دارد .....