چه کسی مایل است هفتاد هزار ملک او را نفرین کنند؟
یکی از گناهانی که در قرآن، روایات و اخبار به دست آمده از معصومین (علیه السلام) به کبیره بودنش تصریح شده «دروغ» است.
دروغگو دشمن خداست. این جمله یکی از آن جملاتی است که اغلب ما از کوچکی آن را می شنویم و به زشتی کار آن پی می بریم. داستان چوپانی که برای خوشگذرانی دروغ می گوید و سرانجام به عاقبتی بد گرفتار می آید، یکی از آن داستان هایی است که تمام مردم ایران آن را شنیده اند؛ اما آیا واقعا آن را درک کرده اند؟
از امام حسن عسگری (علیه السلام) روایت است که «تمام بدی ها در حجره ای قفل شده است و کلید گشودن آن دروغ است»
یا در جایی دیگر از حضرت پیامبر (صلی الله علیه و آله) روایت است که
«مومن هرگاه بدون عذر دروغی بگوید، هفتاد هزار ملک او را لعنت می کنند و بوی گندی از قلبش بیرون می آید که تا به عرش می رسد و خداوند به سبب این دروغ، گناه هفتاد زنا که کمترین آن زنای با مادر است برای او می نویسد»
و شکی نیست که گناهی که عقوبتش به این حد باشد از کبائر (گناهان کبیره) است.
روایتی از عاقبت دروغگو در ضمن حدیث طولانی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است که آن حضرت مشاهدات خود را از معراج بیان نموده. از آن جمله فرمودند:
ديدم مردي را كه بر پشت خوابانيده شده و ديگري بر سرش ايستاده و در دستش مانند عصايي از آهن كه سرش كج باشد، بود بر يك طرفش مي آمد و با آنچه در دستش بود، به رويش مي زد، از طرف دهان تا قفايش را قطعه قطعه مي كرد و همچنين به بيني و چشمش مي زد تا قفاي آن، آنگاه به طرف دیگر مي آمد و همين كار را تكرار مي كرد. هنوز از اين طرف فارغ نشده، طرف ديگر صحيح و به حال اول بر مي گشت و با او همان كار اول را مي كرد. پرسيدم علت عذاب اين شخص چيست؟ به من گفتند: اين مردي است كه صبح كه از خانه اش بيرون مي رود، دروغي مي گويد كه زیانش به آفاق مي رسد و تا روز قيامت با او چنين عذابي مي كنند.
آري دروغ سبب خذلان الهي است و خداوند دروغگو را هدايت نمي كند. بهار و طراوت انساني از او سلب شده و از فيض خواندن نماز شب و بهره گيري از بركات آن محروم مي گردد.
این مطلب را فقط برای دلم نوشتم.!!