ميمه اي ها

غربت عوالم خودش را دارد. از دلتنگي معمولي شروع مي شود تا  هجوم خاطراتي كه سراسر دل را پر مي كند. اكنون به اين درد گرفتاريم. هر ازچندگاهي به خود سرمي زنيم و از موضع عافيت، افكاري رنگارنگ را از خود بر جا مي گذاريم. شروع کردم این نوشتار را در پرشين بلاگ در تابستان سال 83 و ادامه آن در همین جا.
علی وطن خواه
گرامي باد ياد شهیدان احمد و محمودنیکونام، مصطفی و هوشنگ شبان، اصغر، محمود، رضا،حمید، علیرضا ایراندوست، بیکی حسن، بیکیان،محمدرضازمانی،خادم ،اصغریان ،رامین شهیدی، جعفری،خوبان، حسین،مهدی و محمدرضا اسماعیلی، کاشي پز، بیژن ظهرابی، معینیان، پهلوان،مسافری، متقی، توکل، اسد،رمضانزاده، ابرام، شهیدان هاشمی و هاشمیان،سراجی، محمودی ، واحدی ، نادیان، دستبرد، بیگلری و زاهدی
دوست، کلمه ی غریبی است. همه ما روزانه این کلمه رو بکار می بریم و شایدم چندین بار . در زندگی برای خود دوستان زیادی داریم که بعضی وقت ها واقعا احساس می کنیم که زندگی کردن بدون آنها برای ما محاله. دوستان ما کسانی هستند که در کوچه، خیابان، مدرسه، محل کار و ... بر اثر یک تبادل ارتباطی مثل سلام کردن و یا چیزای دیگر پیدا کرده ایم. امروزه با گشترش شبکه اینترنت و ورود آن به خانه ها دیگر مثل قبل نمی شه از حال دوستان بی خبر موند! و یا برای پیدا کردن دوستی به خیابان رفت و ... الان با اینترنت میشه به راحتی اینکارو کرد.

اما در اين گيرودار ،  میمه ي اصفهان دکتر اسکندریان، خاک آشناي علي توانا، باباگرده و چند تن از دوستان دیگر انگار دوست دارند فراموش شوند چیزی که به شدت مخالف آن هستم .این دوستان عزيز و گرامي درچند سال گذشته در رده اولین ها بودند که امروز از آن اولین خبری نیست . البته دکتر خیلی فعال تر بوده و بارها در مطالب خود به معضلات شهر اشاره ای داشته است .

البته دکتر حق دارد!! حرفی که زده شود و در پی آن تمسخر عده ای نادان را سبب شود و گوش شنوايي نيز حتي براي تحليل حرف نباشد، حسرتی سترگ و بزرگ به همراه خواهد داشت .حسرت اینکه چرا وقت براي هيچ هدر رفته است !!

اما آنچه این ضایعات روحی را جبران می کند وب نویسی فعالانه  مسئولان و جوانان شهر است. جناب شیبانی همچنان با ابزار وب سعی در تهییج مردم برای توسعه شهر دارد گويي يک تنه مي تواند اينکار را پيش برد(خدا به ايشان عزت و قوت دهد).

جنابان محسن فخریان با خبرگزاری اش و قربان با میمه قرق ، میمه ي شعبان،آل طه ی دهقان هنرمند،قمربنی هاشم (ع) همایون مقصودی، هیات ابوالفضل(ع) نوپای قرقانی ، یلدای دانش پژوه اصل میمه ای ، کاکتوس  حميد ، وزوان امروز و وزوان سیتی حاج علي ،شاعر وزوانی محمدآقا، فقط کمی برای خودم دکتر هادی زاده ، ونداده مشرفي ، صحبت های دلنشین حجه الاسلام عادل ، سايه بيد هادي و لايبيد توکلي،کيمياي متقي، پيک ميمه مهران مفقود شده !!!  و دوستان جوانم میمه سی تی عمراني ، میمه دی سلطاني  و ورووچه هاي متوسلي و در آخر زندگي سبز برقعي و پارادوکس کاشي پز و هم ولايتي هاي کلهرود و جوشقان وجوينان و قهرود نيز همچنان مي نويسند تا روي امثال ما کم شود و کم کاري امثال ما را پرکنند.

آرزوي قلبي من موفقيت همه ي دوستان گرامي است که با خواندن مطالب آنها به قول معروف حض می کنم. واقعا باید به آمار بالاي وب نويسي در منطقه فرهنگی ميمه افتخار کرد.

راستي اين پاراگراف ويژه ويو زادگاه من اعرابي و محمدي  است.

رويكرد مردم نگارانه به رسانه در جامعه ما آنقدر غريب است كه حتي خيلي از دانشجويان ارتباطي نمي‌دانند نسبتي ميان مردم نگاري با مطالعات رسانه‌اي وجود دارد. اعراب و محمدي به خوبي بدون داشتن مدرک تحصيلي تخصصي ژورناليسم ، با وب نويسي شگرف خود روستا و زادگاه خود را به تصوير کشيده اند.آنهم در ابعاد مختلف سياسي ، مذهبي، اجتماعي ، فرهنگي و اقتصادي .

ويو زادگاه من، مردم نگاری های کوتاه همراه با عکس های زیبایی را در بر می گیرد که می تواند نمونه ای قابل تقدیر در حوزه ژورناليسم اينترنتي به شمار آید. براي اين دو دوست عزيز آرزوي موفقيت ویژه دارم .                                                                    

+  نوشته شده در  ۱۳۸۷/۱۱/۲۰ساعت   توسط علی وطن خواه   |