این مطلب پیشتر منتشر شده بود اما آقای مهران عربی بلاگر ویو زادگاه من به نحوی دیگر از من خواست مطلب زوال گویش های محلی مندرج در وب نوشت خودش را به روی وبلاگ قرار دهم ولی فکر کردم همین مطلب "گویش میمه ای را پاس بداریم " بار دیگر تکرار شود و تازگی مطلب آقای عربی در وبلاگش حفظ شود و مطلب انحصاری خودش باشد.
...............................................................
بارها شاهد این ماجرا بوده ام که یک فرد معمولی میمه ای با فرزند خود فارسی حرف می زند و فارسی حرف زدن آن فرزند ، خود حکایت ها دارد. این فرزند تا اواخر عمر فارسی را فارسی میمه ای صحبت می کند!!
متأسفانه در روزگار و جامعه ما خانواده‌ها به دلیل باورهای نادرست با فرزندان خود، به زبان بومی صحبت نمی‌کنند و توجیه این افراد نیز اینست که زبان بومی را بعداً افراد یادخواهند گرفت. البته این اصل خانواده هایی را که پدر یامادر فارس زبان هستند را در بر نمی گیرد.
به نظر نگارنده میمه ای های ساکن میمه باید با کودکان خود به گویش بومی صحبت کنند چرا که آنها زبان فارسی را با توجه به امکانات و رسانه‌های جمعی در مدارس یاد خواهد گرفت. ولی اگر در کودکی گویش بومی کنار گذاشته شود، آن کودک هیچگاه در بزرگسالی، زبان بومی را آن طور که شایسته باشد، یاد نخواهد گرفت و فارسی حرف زدنش هم دچار اشکال می شود.
کاری که پدر و مادرهای کودکان دیروز و میانسالان امروز می کردند ، بسیار مطلوب بود. من دقیقا یادم هست در مدرسه همه میمه ای صحبت می کردند و اکنون فارسی حرف زدن انها تقریبا بی نقص است.