ميمه اي ها

غربت عوالم خودش را دارد. از دلتنگي معمولي شروع مي شود تا  هجوم خاطراتي كه سراسر دل را پر مي كند. اكنون به اين درد گرفتاريم. هر ازچندگاهي به خود سرمي زنيم و از موضع عافيت، افكاري رنگارنگ را از خود بر جا مي گذاريم. شروع کردم این نوشتار را در پرشين بلاگ در تابستان سال 83 و ادامه آن در همین جا.
علی وطن خواه
گرامي باد ياد شهیدان احمد و محمودنیکونام، مصطفی و هوشنگ شبان، اصغر، محمود، رضا،حمید، علیرضا ایراندوست، بیکی حسن، بیکیان،محمدرضازمانی،خادم ،اصغریان ،رامین شهیدی، جعفری،خوبان، حسین،مهدی و محمدرضا اسماعیلی، کاشي پز، بیژن ظهرابی، معینیان، پهلوان،مسافری، متقی، توکل، اسد،رمضانزاده، ابرام، شهیدان هاشمی و هاشمیان،سراجی، محمودی ، واحدی ، نادیان، دستبرد، بیگلری و زاهدی
عبدالوهاب شهيدي، استاد برجسته و گرانقدر موسيقي ايران(دایی پدرمن ) در سال 1301 خورشيدي در «ميمه» در ديار هنر پرور اصفهان، ديده به جهان گشود.

وی در محضر هنرمندان و استادان برجسته اي چون «اسماعيل مهرتاش» به فرا گرفتن سازهاي سنتور و عود و آواز موسيقي ايراني پرداخت و در سال 1339 با برنامه «گل ها» فعاليت و همكاري خود را با راديو آغاز كرد و آثار زيبا و خاطره انگيزي از خود به يادگار گذاشت.

شهيدي آثار فراواني را با همكاري گروه پايور و گروه هاي فرهنگ و هنر وقت انجام داده ، همچنين در " جشن هنر شيراز " كنسرت هاي متعددي ايفاد كرده است . از معروف ترين آثار شهيدي ، بازخواني تصنيف لري ، آن نگاه مست تو " در دستگاه ماهور با شعر هما ميرافشار مي باشد .
وي هم اكنون در آمريكا سكونت دارد و بعد از سالها ممنوع الصدا بودن،آثار مذكور از وي به بازار موسيقي عرضه شده است .

+  نوشته شده در  ۱۳۸۴/۰۷/۳۰ساعت   توسط علی وطن خواه   |