ميمه اي ها

غربت عوالم خودش را دارد. از دلتنگي معمولي شروع مي شود تا  هجوم خاطراتي كه سراسر دل را پر مي كند. اكنون به اين درد گرفتاريم. هر ازچندگاهي به خود سرمي زنيم و از موضع عافيت، افكاري رنگارنگ را از خود بر جا مي گذاريم. شروع کردم این نوشتار را در پرشين بلاگ در تابستان سال 83 و ادامه آن در همین جا.
علی وطن خواه
گرامي باد ياد شهیدان احمد و محمودنیکونام، مصطفی و هوشنگ شبان، اصغر، محمود، رضا،حمید، علیرضا ایراندوست، بیکی حسن، بیکیان،محمدرضازمانی،خادم ،اصغریان ،رامین شهیدی، جعفری،خوبان، حسین،مهدی و محمدرضا اسماعیلی، کاشي پز، بیژن ظهرابی، معینیان، پهلوان،مسافری، متقی، توکل، اسد،رمضانزاده، ابرام، شهیدان هاشمی و هاشمیان،سراجی، محمودی ، واحدی ، نادیان، دستبرد، بیگلری و زاهدی

ورودی شهر میمه

مرحوم حسينيان يکي از سادات ساکن در روستاي ازان بود که حدود 70 سال به عنوان خادم حرم مطهر امامزاده سيد صالحه خاتون (ع) در اين بارگاه مقدس خدمت نمود و از تخريب اين مکان مذهبي و مقدس جلوگيري و در چند مرحله نيز در حد توان اقدام به بازسازي ابنيه و مستحدثات آن نمود. اين سيد نوراني و دوست داشتنتي به تأسي از جد بزرگوارش فردي بسيار خوش برخورد، انسان دوست ، مهمان نواز و مهربان بود و در نزد اهالي بخش ميمه داراي محبوبيت زيادي بود به نحوي که بعد از گذشت حدود 40 سال از فوت وي هنوز از ذهن مؤمنين و دوستداران امامزاده سيد صالحه خاتون (ع) (سيد محتشم ازاني) محو نشده است.

 

سردر شرقی مسجد جامع میمه

و محرم رسید.....................

+  نوشته شده در  ۱۳۸۶/۱۰/۱۷ساعت   توسط علی وطن خواه   |