ميمه اي ها

غربت عوالم خودش را دارد. از دلتنگي معمولي شروع مي شود تا  هجوم خاطراتي كه سراسر دل را پر مي كند. اكنون به اين درد گرفتاريم. هر ازچندگاهي به خود سرمي زنيم و از موضع عافيت، افكاري رنگارنگ را از خود بر جا مي گذاريم. شروع کردم این نوشتار را در پرشين بلاگ در تابستان سال 83 و ادامه آن در همین جا.
علی وطن خواه
گرامي باد ياد شهیدان احمد و محمودنیکونام، مصطفی و هوشنگ شبان، اصغر، محمود، رضا،حمید، علیرضا ایراندوست، بیکی حسن، بیکیان،محمدرضازمانی،خادم ،اصغریان ،رامین شهیدی، جعفری،خوبان، حسین،مهدی و محمدرضا اسماعیلی، کاشي پز، بیژن ظهرابی، معینیان، پهلوان،مسافری، متقی، توکل، اسد،رمضانزاده، ابرام، شهیدان هاشمی و هاشمیان،سراجی، محمودی ، واحدی ، نادیان، دستبرد، بیگلری و زاهدی
تعطيلات خيلي زود به اتمام رسيد. در سفر ۵ روزه خود به ميمه از واقعيت تلخي آگاهي يافتم . البته در كنار آن پيشرفت هاي عمراني و  فرهنگي درمنطقه را نيز شاهد بودم كه در اسرع وقت مشاهدات  و شنيده هاي  خود را  خواهم نوشت .                                                                                     فقط اين  مطلب را نمي توانم به زمان ديگري واگذار كنم و ان اينكه ، صدرالاسلام  بيشتر از اين ارزش داشت كه مقبره اش تخریب  شود.....

تكميلي قضايا را در روزهاي آينده در وبلاگ نتيجه صدرالاسلام بخوانيد.

+  نوشته شده در  ۱۳۸۶/۰۱/۱۵ساعت   توسط علی وطن خواه   |