ميمه اي ها

غربت عوالم خودش را دارد. از دلتنگي معمولي شروع مي شود تا  هجوم خاطراتي كه سراسر دل را پر مي كند. اكنون به اين درد گرفتاريم. هر ازچندگاهي به خود سرمي زنيم و از موضع عافيت، افكاري رنگارنگ را از خود بر جا مي گذاريم. شروع کردم این نوشتار را در پرشين بلاگ در تابستان سال 83 و ادامه آن در همین جا.
علی وطن خواه
گرامي باد ياد شهیدان احمد و محمودنیکونام، مصطفی و هوشنگ شبان، اصغر، محمود، رضا،حمید، علیرضا ایراندوست، بیکی حسن، بیکیان،محمدرضازمانی،خادم ،اصغریان ،رامین شهیدی، جعفری،خوبان، حسین،مهدی و محمدرضا اسماعیلی، کاشي پز، بیژن ظهرابی، معینیان، پهلوان،مسافری، متقی، توکل، اسد،رمضانزاده، ابرام، شهیدان هاشمی و هاشمیان،سراجی، محمودی ، واحدی ، نادیان، دستبرد، بیگلری و زاهدی

جناب آقای فلاح را از سال ۱۳۸۵ از نزدیک می شناسم. ایشان از جمله همکارانی است که نداشتن غرور و عدم علاقه به  شهرت، جذبه وی را برایمان بیشتر کرده است . آقای فلاح خبرنگاری است که علاقه شدید به کارخود دارد و هر زمان که از ماموریت فارغ می شود ، درکنار همکاران همیشگی به ذکر تجربیات و مشاهدات کاری خود می پردازد و انصافا برخی نقدهای سایت های «چی چی دات کام ! » بدور از واقعیت است.

+  نوشته شده در  ۱۳۹۲/۰۷/۱۶ساعت   توسط علی وطن خواه   |