تئوري تزريقي (تاثير قدرتمند):
درفاصله بين دو جنگ جهاني يکي از نخستين نظريه ها درباره تاثير پيام ارتباطي مطرح شد.(دهد 20 و 30) هيتلر، موسوليني و کافلين در آمريکا از پيشگامان پيدايي اين نظريه هستند. اين نظريه مي گويد: پيام را مي توانيد به جامعه تزريق کنيد. هرچه ميزان محتواي پيام بيشتر باشد، رفتار مخاطب در آن با تکرار محتوا بيشتر تغيير مي کند. نظريه تزريقي براين اساس استوار است که وسايل ارتباط جمعي اثري قوي، مستقيم و فوري بر مخاطبان دارد.
آثاري که به وسايل ارتباط جمعي نسبت داده مي شود، با نظريه محرک رابطه نزديکي پاسخ دارد.
در اين نظريه پيام، حالت تزريق به جامعه را دارد.
اگر پيام با ظرافت خاصي تهيه شود، مي تواند تغييرات رفتاري به وجود آورد.
اين نظريه براي پيام اهميت زيادي قايل است و براي گيرندگان هيچ ارزشي قايل نشده است و گيرندگان منفعل فرض شده اند.(انفعال مخاطب)
در اين الگو:
1- وسايل ارتباطي قدرتمند مي توانند در مغزهاي بي دفاع تاثير بگذارند.
2- مخاطبان با وسايل ارتباطي در رابطه هستند، اما با يکديگر تماس ندارد.
در اين نظريه به بعد احساسي و عاطفي محتواي پيام به بعد ادراکي آن توجه بيشتري شده است.
انتقاد بر اين نظريه اين است که به آثار کوتاه مدت پيام توجه دارد نه آثار بلندمدت.
3- اين نظريه تکرار و انتشار پيام را عامل اصلي تاثير در رفتار مخاطب مي داند.
4- کاربرد اين نظريه بيشتر در جوامع توتاليتر (خودکامه) که امکان بازخورد از طرف گيرنده به علت جو سياسي حاکم وجود ندارد، است.